Др. Димитрије Најдановић „РЕЧИ ДОБРОВОЉЦИМА“

Чујте, добровољци! Неки је човек велики рекао: све зависи од свих. Тачно ово било или не, како му драго. Али је жива истина да данас и сутра, данас и сутра наше судбине, зависи од вас.  Од вас, од вашег хероизма мишице и духа, зависе част, величина и хлеб овога народа. Једном речи, све. Ето, то је тачно. Вама је претходило време кукавичлука, јунаштвом имате ви да га испуните. Претходило вам је време глупости, ви имате мудрошћу да га оправдате. Пре вас, деценију две, распадала се наша заједница у благостању и уживању, вашим сопственим одрицањима имате да је откупите.  Период лажи пре вас, истином својом морате објаснити. Рушење дуготрајно и упорно. Ваш је претходник.  Зидањем га морате победити. Морате победити дух издаје духом верности, дух самоуништења духом спасења, дух порицања духом самоодрицања, дух пада духом успона. Све зависи од вас, јунаци. Ето, то вам је у националној књизи судбине написано: примићете на своја плећа сва бремена и све грехе отаца. Па и грехе савременика. Шта ако поклекнете? Онда је наш историски ход завршен.  Књиге се цароставне затварају. Народна песма умукује. Животни конац у рукама суђаја нашега народа, кида се за навек.  Шта ако изневерите? Невера последња тек је право неверништво.  На вас онда вреба мит народа о Вуку издајици.  Пуцање последње кочнице, то је страх и трепет овога народа. А ви сте то, та последња кочница. Још један непрекинути колан на стрмени народне пропасти. Будите поносни, али се не погордите. Гордост је мајка осионости а осионост, мајка неправде. А ова мати свих зала. Зато нека је она далеко од вас. Иначе нећете засејати народну њиву искреном сетвом. Усуд вам је досудио мачем орете. Али не заборавите да другој руци носите опеку.  Јер ви град народни поново градите.  Опека, то значи: буди пут заведеноме, вид слепоме, снага нејакоме, помоћ немоћноме, храна гладноме, извор жедноме, утеха намученоме, брат, мајка, отац, каког од и како где устреба.  Не заборавите никад на опеку којом град наш изнова зидате. Али не заборавите, поред опеке, на оружје. Јунак није мекушац, није безрасудно болећив, није напразно плачљив.

Оставите коментар

Ваша адреса е-поште неће бити објављена. Неопходна поља су означена *

Scroll to Top